Parafia pw. św. Faustyny, ul. Kościelna 7, 32-065 Ostrężnica, tel: (012) 283 54 62  
Parafia rzymskokatolicka
pw. Św. Siostry Faustyny
ul. Kościelna 7
32 – 065 Ostrężnica
Tel.: 012 283 54 62
Św. Faustyna Kowalska

Nasza Patronka Święta Siostra Faustyna Kowalska

 

Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 r. jako trzecie z dziesięciorga dzieci, w rolniczej rodzinie z Głogowca koło Łodzi. Dwa dni później została ochrzczona w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Kazimierza w Świnicach Warckich (diecezja włocławska). Nadano jej wówczas imię Helena. Kiedy miała siedem lat, po raz pierwszy usłyszała w duszy głos wzywający do doskonalszego życia. W 1914 r. przyjęła I Komunię świętą, a dopiero trzy lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Mimo dobrych wyników, uczyła się tylko trzy lata, potem musiała zrezygnować, aby pomagać w domu matce.

 

Jako czternastoletnia dziewczynka opuściła dom rodzinny, by na służbie u zamożnych rodzin w Aleksandrowie, Łodzi i Ostrówku zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom. Przez cały czas bardzo pragnęła życia zakonnego, ale rodzicom powiedziała o swoich zamiarach dopiero w 15. roku życia. Od szesnastego roku życia pracowała jako służąca. W lipcu 1924 r. przyjechała do Warszawy i zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Żytniej. Musiała jednak jeszcze rok przepracować w Warszawie, aby odłożyć pieniądze na skromną wyprawę. 1 sierpnia 1925 r. - mimo sprzeciwu rodziców - została przyjęta do Zgromadzenia. Postulat odbywała w Warszawie, a nowicjat w Krakowie, gdzie w czasie obłóczyn zakonnych otrzymała imię Maria Faustyna. Od marca 1926 r. Bóg doświadczał siostrę Faustynę ogromnymi trudnościami wewnętrznymi, wiele przecierpiała aż do końca nowicjatu. W Wielki Piątek 1927 r. zbolałą duszę nowicjuszki ogarnął żar Bożej Miłości. Zapomniała o własnych cierpieniach, poznając jak bardzo cierpiał dla niej Jezus. 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne, następnie pracowała w różnych domach zakonnych, m.in. w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc rozmaite obowiązki. Zawsze pozostawała w pełnym zjednoczeniu z Bogiem. Jej bogate życie wewnętrzne wspierane było poprzez wizje i objawienia.

 

22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego. Otrzymała wtedy polecenie namalowania takiego obrazu, jak ukazana jej postać Zbawiciela oraz publicznego wystawienia go w kościele. W tym czasie zbliżał się moment przyjęcia ślubów wieczystych. Mimo znacznego pogorszenia stanu zdrowia pozwolono jej na złożenie wieczystej profesji, dokonało się to 1 maja 1933 r. Później została skierowana do domu zakonnego w Wilnie. Na początku 1934 roku zwróciła się z prośbą do artysty malarza Eugeniusza Kazimierskiego o wykonanie według jej wskazówek obrazu Miłosierdzia Bożego. Gdy w czerwcu 1934 r. ujrzała ukończony obraz, płakała, że Chrystus nie jest tak piękny, jakim Go widziała.

Dzięki usilnym staraniom ks. Michała Sopoćki, spowiednika i kierownika duchowego siostry Faustyny, obraz Jezusa Miłosiernego został wystawiony po raz pierwszy w czasie triduum poprzedzającego uroczystość zakończenia Jubileuszu Odkupienia świata w dniach 26-28 kwietnia 1935 r. Został umieszczony wysoko w oknie Ostrej Bramy i widać go było z daleka. Uroczystość ta zbiegła się z pierwszą niedzielą po Wielkanocy, tzw. niedzielą przewodnią, która - jak twierdziła siostra Faustyna - miała być przeżywana na polecenie Chrystusa jako święto Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Michał Sopoćko wygłosił wówczas kazanie właśnie o Bożym Miłosierdziu.

 

W 1936 r. stan zdrowia siostry Faustyny pogorszył się znacznie, stwierdzono u niej zaawansowaną gruźlicę. Od marca do grudnia 1937 r. przebywała na leczeniu w szpitalu krakowskim w Prądniku Białym. Wiele modliła się w tym czasie, odwiedzała chorych, a umierających otaczała szczególną modlitewną pomocą. Po powrocie ze szpitala pełniła przez pewien czas obowiązki furtianki w klasztorze w Krakowie. Starała się bardzo, by żaden ubogi nie odszedł bez choćby najmniejszego wsparcia od furty klasztornej.

W licznych rozmowach i objawieniach Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. Polecił pisanie Dzienniczka poświęconego tej sprawie, odmawianie nowenny, koronki i innych modlitw do Bożego Miłosierdzia. Codziennie o godzinie 15:00 Faustyna czciła Jego konanie na krzyżu. Było to podyktowane wyraźnym poleceniem Zbawiciela:

„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla całego świata (...). 
W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i innych; w tej godzinie stała się łaska
dla całego świata - miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość. (...) staraj się w tej godzinie odprawić drogę krzyżową, a jeżeli nie możesz odprawić drogi krzyżowej, to przynamniej wstąp na chwilę do kaplicy i uczcij moje serce, które jest pełne miłosierdzia w Najświętszym Sakramencie; a jeżeli nie możesz wstąpić do kaplicy, pogrąż się w modlitwie tam, gdzie jesteś, chociaż przez króciutką chwilę. Żądam czci dla mojego miłosierdzia od wszelkiego stworzenia... (Dz. 1572).

 Dzięki s. Faustynie odnowiony i pogłębiony został kult Miłosierdzia Bożego. To od niej pochodzi pięć form jego czci:

1) obraz Jezusa Miłosiernego ("Jezu, ufam Tobie"),

2) koronka do Miłosierdzia Bożego,

3) Godzina Miłosierdzia (godzina 15, w której Jezus umarł na krzyżu),

4) litania,

5) święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną.

 Jej głęboką troską pozostawało doprowadzenie wszystkich dusz do tronu Miłosierdzia Bożego, tak jak w jednym z objawień prosił Jezus:

„Córko moja – patrz w przepaść miłosierdzia mojego i oddaj temu miłosierdziu cześć i chwałę, a uczyń to w ten sposób: zbierz wszystkich grzeszników z całego świata i zanurz ich w przepaści miłosierdzia mojego” (Dz. 206).

 

W kwietniu 1938 r. nastąpiło gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia siostry Faustyny. Ksiądz Michał Sopoćko udzielił jej w szpitalu sakramentu chorych, widział ją tam w ekstazie. Po długich cierpieniach, które znosiła bardzo cierpliwie, zmarła w wieku 33 lat 5 października 1938 r. W zakonie przeżyła 13 lat. Jej ciało pochowano na cmentarzu zakonnym w Krakowie – Łagiewnikach. W 1966 r., w trakcie trwania procesu informacyjnego w sprawie beatyfikacji siostry Faustyny, przeniesiono jej doczesne szczątki do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie – Łagiewnikach.

 

            Została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r. Uroczystość kanonizacji przypadła w II Niedzielę Wielkanocną, którą Jan Paweł II ustanowił wtedy świętem Miłosierdzia Bożego. Relikwie św. siostry Faustyny znajdują się w Krakowie – Łagiewnikach, gdzie mieści się Sanktuarium Miłosierdzia Bożego odwiedzane przez setki tysięcy wiernych z kraju i z całego świata. Dwukrotnie nawiedził je również Jan Paweł II, po raz pierwszy w 1997 r., a po raz drugi - w sierpniu 2002 r. 17 sierpnia 2002 r. Jan Paweł II dokonał uroczystej konsekracji nowo wybudowanej świątyni w Krakowie – Łagiewnikach i zawierzył cały świat Bożemu Miłosierdziu.

 

Relikwie Świętej Faustyny, znajdujące się w naszym kościele parafialnym

 

Źródło:

  • katolik.pl
  • milosierdzieboze.pl
  • faustyna.eu
  • Kroniki parafialne

niedziela i święta:

  • 8.00,
  • 9.30,
  • 11.00.

dni powszednie (okres zimowy):

  • poniedziałek: 17.00,
  • wtorek: 7.00,
  • środa: 17.00,
  • czwartek: 7.00,
  • piątek: 17.00,
  • sobota: 17.00.

Spotkania grup parafialnych:  

 Parafia na Facebook

PATRON NA DZIŚ

PANDEMIA KORONAWIRUSA - IMFORMACJE:  

Epidemia  

 PRASA KATOLICKA

Przewodnik katolicki   

Gość Niedzielny 

Niedziela   

Źródło 

 Gazetka Parafii pw.św. Faustyny  

ŚWIATOWE DNI MŁODYCH KRAKÓW 2016 

   

STOWARZYSZENIE ŻYWY RÓŻANIEC

Źródło  

DUCHOWA ADOPCJA DZIECKA POCZĘTEGO   

Duchowa Adopcja  

GDZIE MISJONARZE, TAM NADZIEJA

Misje

Godziny urzędowania:

  • codziennie od poniedziałku do soboty po Mszach św.
Odwiedzin: 1695800
Dzisiaj: 120 gości
Wczoraj: 202 gości
Online: 1 gości